TARAS ZIEMNY - już nie pokój, a jeszcze nie ogród
Taras ziemny to połączenie domu i ogrodu. Dobrze wykonany taras potrafi zatrzeć granice miedzy domem, a ogrodem i może posiadać funkcjonalność pomieszczenia. Taras to świetne
miejsce do spędzania ciepłych dni, spożywania posiłków i wypoczynku.
Taras możemy wykonać z bardzo różnych materiałów: może to być trawa, kostka brukowa, klinkier, płytki, czy drewno. Nawierzchnia musi być prosta, ułatwiająca korzystanie np. z mebli ogrodowych jak i po prostu chodzenie. Trzeba zadbać by nawierzchnia przepuszczała i odprowadzała wodę. Nie chcemy przecież chodzić po kałużach. W zimie mogłoby to się skończyć zniszczeniem tarasu nawet po jednym sezonie.
Wykończenie drewnem
Deski układa się na drewnianych lub metalowych legarach i mocuje za pomocą śrub lub wkrętów. Koniecznie muszą być zaimpregnowane i mieć odpowiedni przekrój. Ważne, by pozostawić między nimi odstęp (ok. 1 cm), który umożliwi prawidłową wentylację przestrzeni pod podłogą. Kostkę drewnianą układa się na warstwie piasku lub żwiru - taką samą metodą jak kostkę betonową.
Klinkierowa cegła brukowa
Oprócz tradycyjnych w kolorze czerwonym, dostępne są między innymi także białe, pomarańczowe, czarne i szare. Cegła klinkierowa wypalana jest w taki sposób, że woda praktycznie w nią nie wsiąknie. Dzięki temu są mrozoodporne i wytrzymują działanie czynników zewnętrznych, w tym również rozmaitych obciążeń mechanicznych.
Wykonanie Z cegły klinkierowej
Klinkierowe cegły brukowe układa się na przygotowanym wcześniej podłożu. Najpierw wykonuje się podbudowę składającą się z mieszanki grysu i grubego piasku (grubość warstwy - min. 10 cm) oraz z warstwy nośnej z drobnego tłucznia (ok. 15 cm). Ważne jest staranne uszczelnienie warstwy nośnej, tak aby zapobiec późniejszemu osiadaniu cegły klinkierowej. Na tak przygotowaną podbudowę kładzie się warstwę drobnego żwiru i dopiero potem układa klinkier.
Wykończenie trawą lub żwirem
Takie tarasy buduje się na nasypie z rodzimego gruntu. Warstwa wierzchnia to gleba przygotowana do posiania trawy lub wysypania żwiru.
Nie każdy grunt nadaje się jednak do budowy tarasów ziemnych. Gdy na działce przeważają gliny i iły łatwo ulegające rozmyciu przez wodę albo sam piasek, należy dowieźć nową ziemię.
Jeśli jest to gliniasty piasek z dużą domieszką kamieni stabilizujących podłoże to nie trzeba się obawiać, że grunt zostanie rozmyty przez wodę podczas intensywnych opadów.
Wykonanie tarasu z ziemi
Należy zwrócić szczególną uwagę na prawidłową kolejność układania warstw gruntu oraz staranne ich zagęszczenie. Podczas przygotowywania skarpy nasypu pod taras elementem wymagającym uwagi jest również kąt ich nachylenia. Jeśli z jakichś względów musi być większy niż 45°, trzeba zastosować murki oporowe, drewniane palisady lub inne zabezpieczenie.
UWAGA! Przed formowaniem nasypu z dowiezionej ziemi na naszym gruncie warto położyć płat geowłókniny, co zapobiegnie mieszaniu się gruntów. Pozostawiając po bokach jej fragmenty - po wywinięciu na zbocza nasypu - dodatkowo zabezpieczymy taras przed rozmyciem. Do czasu porośnięcia całego tarasu trawą nasyp można zabezpieczyć siatką stalową, która zapobiegnie rozmyciu ziemi przez deszcz. Jeśli zamiast trawy planujemy nawierzchnię ze żwiru, trzeba otoczyć ją krawężnikami.
Tras z betonowym podkładem
Betonowa płyta nie może być wylana bezpośrednio na gruncie. Podłoże pod nią trzeba najpierw przygotować. Z całej powierzchni należy usunąć humus i ułożyć piach, który się później zagęszcza. Potem kładzie się płyty z polistyrenu ekstrudowanego lub twardego styropianu, które amortyzują ruchy gruntu i tworzą warstwę poślizgową zapewniającą swobodę rozszerzania się betonowej płyty pod wpływem zmian temperatury. Uniemożliwiają też podsiąkanie wody z gruntu, przez co stanowią warstwę hydroizolacyjną od dołu.
Dopiero na tak przygotowanym podłożu wylewa się 15-centymetrową płytę betonową ze spadkiem 1,5-2% w stronę zewnętrznych krawędzi. Podczas jej wylewania należy zatopić w betonie siatkę stalową.
Powierzchnię betonową płyty trzeba zatrzeć na gładko i naciąć szczeliny dylatacyjne w odstępach około 3 m od siebie. Powinny mieć one szerokość około 0,5 cm, a dylatowana powierzchnia nie może być większa niż 3-4 m2. Zamiast nacięć można zastosować gotowe profile dylatacyjne.
Hydroizolacja
Wykonujemy ją przed ułożeniem warstwy wykończeniowej wtedy, gdy do przyklejenia płytek zamierzamy użyć zaprawy klejącej. Powierzchnię tarasu pokrywa się izolacją z płynnej folii, którą nakłada się w 2-3 warstwach. Zamiast niej można też wykorzystać maty izolacyjne. Maty mocuje się do podłoża na zaprawę klejową lub hydroizolacyjny klej do płytek.
Wykończenie tarasu płytkami
Najczęściej wybiera się terakotę lub gres. Materiały te powinny być mrozoodporne i nienasiąkliwe, antypoślizgowe, odporne na ścieranie i czynniki atmosferyczne. Zaletą takiego rozwiązania jest to, że możemy mieć taką samą nawierzchnię na tarasie i w domu. Najlepszy jest gres, bo jest trwalszy. Płytki z niego wykonane mają jednorodną i nienasiąkliwą powierzchnię odporną na ścieranie, plamienie i działanie większości środków chemicznych.
Dopiero po 2-3 dniach od położenia płytek na tarasie należy rozpocząć spoinowanie, używając do tego celu zaprawy mrozoodpornej o zwiększonej elastyczności.
Budowę tarasu najlepiej zaplanować w fazie projektowania domu. Pozwoli to uniknąć niepotrzebnych wydatków i remontów. Wcześniej warto określić jego lokalizację, wielkość i rodzaj użytych materiałów, a co najważniejsze - precyzyjnie zaplanować sposób wykonania. Dzięki temu część prac będzie można przeprowadzić sprawnie i równolegle z innymi etapami budowy domu.
miejsce do spędzania ciepłych dni, spożywania posiłków i wypoczynku.
Taras możemy wykonać z bardzo różnych materiałów: może to być trawa, kostka brukowa, klinkier, płytki, czy drewno. Nawierzchnia musi być prosta, ułatwiająca korzystanie np. z mebli ogrodowych jak i po prostu chodzenie. Trzeba zadbać by nawierzchnia przepuszczała i odprowadzała wodę. Nie chcemy przecież chodzić po kałużach. W zimie mogłoby to się skończyć zniszczeniem tarasu nawet po jednym sezonie.
Wykończenie drewnem
Deski układa się na drewnianych lub metalowych legarach i mocuje za pomocą śrub lub wkrętów. Koniecznie muszą być zaimpregnowane i mieć odpowiedni przekrój. Ważne, by pozostawić między nimi odstęp (ok. 1 cm), który umożliwi prawidłową wentylację przestrzeni pod podłogą. Kostkę drewnianą układa się na warstwie piasku lub żwiru - taką samą metodą jak kostkę betonową.
Klinkierowa cegła brukowa
Oprócz tradycyjnych w kolorze czerwonym, dostępne są między innymi także białe, pomarańczowe, czarne i szare. Cegła klinkierowa wypalana jest w taki sposób, że woda praktycznie w nią nie wsiąknie. Dzięki temu są mrozoodporne i wytrzymują działanie czynników zewnętrznych, w tym również rozmaitych obciążeń mechanicznych.
Wykonanie Z cegły klinkierowej
Klinkierowe cegły brukowe układa się na przygotowanym wcześniej podłożu. Najpierw wykonuje się podbudowę składającą się z mieszanki grysu i grubego piasku (grubość warstwy - min. 10 cm) oraz z warstwy nośnej z drobnego tłucznia (ok. 15 cm). Ważne jest staranne uszczelnienie warstwy nośnej, tak aby zapobiec późniejszemu osiadaniu cegły klinkierowej. Na tak przygotowaną podbudowę kładzie się warstwę drobnego żwiru i dopiero potem układa klinkier.
Wykończenie trawą lub żwirem
Takie tarasy buduje się na nasypie z rodzimego gruntu. Warstwa wierzchnia to gleba przygotowana do posiania trawy lub wysypania żwiru.
Nie każdy grunt nadaje się jednak do budowy tarasów ziemnych. Gdy na działce przeważają gliny i iły łatwo ulegające rozmyciu przez wodę albo sam piasek, należy dowieźć nową ziemię.
Jeśli jest to gliniasty piasek z dużą domieszką kamieni stabilizujących podłoże to nie trzeba się obawiać, że grunt zostanie rozmyty przez wodę podczas intensywnych opadów.
Wykonanie tarasu z ziemi
Należy zwrócić szczególną uwagę na prawidłową kolejność układania warstw gruntu oraz staranne ich zagęszczenie. Podczas przygotowywania skarpy nasypu pod taras elementem wymagającym uwagi jest również kąt ich nachylenia. Jeśli z jakichś względów musi być większy niż 45°, trzeba zastosować murki oporowe, drewniane palisady lub inne zabezpieczenie.
UWAGA! Przed formowaniem nasypu z dowiezionej ziemi na naszym gruncie warto położyć płat geowłókniny, co zapobiegnie mieszaniu się gruntów. Pozostawiając po bokach jej fragmenty - po wywinięciu na zbocza nasypu - dodatkowo zabezpieczymy taras przed rozmyciem. Do czasu porośnięcia całego tarasu trawą nasyp można zabezpieczyć siatką stalową, która zapobiegnie rozmyciu ziemi przez deszcz. Jeśli zamiast trawy planujemy nawierzchnię ze żwiru, trzeba otoczyć ją krawężnikami.
Tras z betonowym podkładem
Betonowa płyta nie może być wylana bezpośrednio na gruncie. Podłoże pod nią trzeba najpierw przygotować. Z całej powierzchni należy usunąć humus i ułożyć piach, który się później zagęszcza. Potem kładzie się płyty z polistyrenu ekstrudowanego lub twardego styropianu, które amortyzują ruchy gruntu i tworzą warstwę poślizgową zapewniającą swobodę rozszerzania się betonowej płyty pod wpływem zmian temperatury. Uniemożliwiają też podsiąkanie wody z gruntu, przez co stanowią warstwę hydroizolacyjną od dołu.
Dopiero na tak przygotowanym podłożu wylewa się 15-centymetrową płytę betonową ze spadkiem 1,5-2% w stronę zewnętrznych krawędzi. Podczas jej wylewania należy zatopić w betonie siatkę stalową.
Powierzchnię betonową płyty trzeba zatrzeć na gładko i naciąć szczeliny dylatacyjne w odstępach około 3 m od siebie. Powinny mieć one szerokość około 0,5 cm, a dylatowana powierzchnia nie może być większa niż 3-4 m2. Zamiast nacięć można zastosować gotowe profile dylatacyjne.
Hydroizolacja
Wykonujemy ją przed ułożeniem warstwy wykończeniowej wtedy, gdy do przyklejenia płytek zamierzamy użyć zaprawy klejącej. Powierzchnię tarasu pokrywa się izolacją z płynnej folii, którą nakłada się w 2-3 warstwach. Zamiast niej można też wykorzystać maty izolacyjne. Maty mocuje się do podłoża na zaprawę klejową lub hydroizolacyjny klej do płytek.
Wykończenie tarasu płytkami
Najczęściej wybiera się terakotę lub gres. Materiały te powinny być mrozoodporne i nienasiąkliwe, antypoślizgowe, odporne na ścieranie i czynniki atmosferyczne. Zaletą takiego rozwiązania jest to, że możemy mieć taką samą nawierzchnię na tarasie i w domu. Najlepszy jest gres, bo jest trwalszy. Płytki z niego wykonane mają jednorodną i nienasiąkliwą powierzchnię odporną na ścieranie, plamienie i działanie większości środków chemicznych.
Dopiero po 2-3 dniach od położenia płytek na tarasie należy rozpocząć spoinowanie, używając do tego celu zaprawy mrozoodpornej o zwiększonej elastyczności.
Budowę tarasu najlepiej zaplanować w fazie projektowania domu. Pozwoli to uniknąć niepotrzebnych wydatków i remontów. Wcześniej warto określić jego lokalizację, wielkość i rodzaj użytych materiałów, a co najważniejsze - precyzyjnie zaplanować sposób wykonania. Dzięki temu część prac będzie można przeprowadzić sprawnie i równolegle z innymi etapami budowy domu.
Taras ziemny - już nie pokój, a jeszcze nie ogród.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz